این شعر که سروده آقای عباس سودایی است را، به همسرم هدیه می کنم که ششم فروردین پنجمین سالگرد درگذشت مادرشان می باشد. روحش شاد.

 عید  دارد می رسد یک بار دیگر نیستی
جمعمان جمع است، ماهستیم و مادر نیستی
گیرم آخر سفره هفت سین هم تکمیل شد
باز کم دارد، کنار سفره آخر نیستی
سفره را می چیند و آهی کنارش می کشد
مهربان، آیینه جان! با آه همسر نیستی
لااقل پیغام سبزی باش در این فصل سرد
زود برگرد، از پرستوها که کمتر نیستی
خواهرم از کفش های تازه اش چیزی نگفت
خواست آنها را ببینی، حیف دیگر نیستی
هستی این خانه چندین سال پیش از دست رفت
ای دنیا، ای دنیای سراسر نیستی
می سرایم اشک هایم را و می دانم به حتم
از سرودم جز همین یک بیت از بر نیستی
جان ما، قربان اشک دختری ویران نشین
چشم من مدیون من باشی اگر تر نیستی

عیدی ما به روح همه اموات به ویژه ذوی الحقوق و کسانی که کسی را برای فاتحه خوانی ندارند یک فاتحه همراه با صلوات.